n własne
Encyklopedia PWN
początkowo nazwa członków plemienia Judy, należącego do wspólnoty plemiennej pochodzenia semickiego (12 plemion izraelskich), potem zamieszkującego starożytną Judę, stopniowo rozszerzona na wszystkich wyznawców judaizmu.
jeden z trzech wielkich tragediopisarzy greckich, uznany za twórcę tragedii klasycznej.
Amoryci, akadyjskie Amurru,
plemiona zachodniosemickie, które w XXV–XXI w. p.n.e. napływały z Pustyni Syryjskiej na tereny Mezopotamii;
anarchizm
doktryna polityczna i ruch społeczny sprzeciwiające się wszelkiej władzy publicznej, postulujące likwidację państwa i zastąpienie go ustrojem bezpaństwowym, opartym na wolnych od jakiegokolwiek przymusu, samorzutnie powstających związkach producentów i konsumentów.
[gr., ‘bezrząd’],
w starożytności państwo semickie (początek II tysiąclecia–612 p.n.e.) w północnej Mezopotamii (obecnie północny Irak);
